Επιμέλεια ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ
Αθήνα.- Μαθήτευσε στο εργαστήρι του καθηγητή, γλύπτη, ζωγράφου Γεράσιμου Ρόμπολα.
Σπούδασε στη Ρώμη στο UNIVERCITY OF FINE ARTS στο εργαστήριο του καθηγητή Franco di Tullio με υποτροφία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και με σκοπό την ανάδειξη και τον εμπλουτισμό της εικαστικής περιουσίας της τράπεζας.

Ξεκίνησε από το Μεσολόγγι και εμπνεύστηκε από τα τοπία και τους ανθρώπους που ζούν σε αυτήν την πόλη. Έχει κάνει πολλές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται σε μουσεία, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Πορτρέτα, σώματα, συνθέσεις με φιγούρες, νεκρές φύσεις αναδύονται μέσα από τις επιφάνειες του Θ.Κ. αναδεικνύοντάς έτσι την διαχρονικότητα της Ελληνικής τέχνης.
Τα έργα του ακόμη και όταν επιγράφονται «Ατακτως ερριμμενα» διακρίνονται για τη σχεδιαστική τους τελειότητα, την χρωματική αρμονία και την σαφήνεια μιάς επιτηδευμένης ασάφειας.

Καμβάς, χρώμα, υλικά, σχήμα, όλα είναι διατεταγμένα στην υπηρεσία των κανόνων που διέπουν κάθε τι στη ζωή και, επομένως, και στο έργο. Έργο συγκεκριμένο, όσο ένα πορτρέτο, αφηρημένο όσο ένα τοπίο, κάποτε σουρεαλιστικό, (ο όρος αυτός δηλώνει τον αναλογικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να αποδοθεί η πραγματικότητα) ή και αντίθετό του. Ρεαλισμός (απεικονίσουν τη ζωή με ρεαλιστικό τρόπο).
Με φιγούρες παρμένες μέσα από την καθημερινότητα, με ερεθίσματα και βιώματα, εικόνες και μνήμες αλλά και περιπλανήσεις. Ταλαιπωρημένες φάτσες, με αγανάκτηση,  αλλά και με εγκατέρτιση, με θυμό για τη ζωή που δεν έζησαν, όπως ήθελαν να ζήσουν.


«Ωστόσο το έργο του Κύρκου κρύβει μέσα του μια δυναμική, που πηγάζει από ένα Πολιτισμό που δεν λεηλατήθηκε που δεν αποξενώνεται που πολλαπλασιάζει τις αρετές, τους δίνει όραμα, πνοή, ζωή! Θα μπορούσε να πει κανείς πως το έργο του είναι μία σύνθεση νεοελληνικής αναγέννησης με στοιχεία μπαρόκ», λέει η Κατερίνα Γιάννακη.
Τα βιώματα επηρεάζουν τον Λεωνίδα Κύρκο. Τον συναντήσαμε στην Αθήνα. Η κουβέντα του ευθεία βολή στην αξιοπρέπεια. Έχει συναίσθηση πως είναι άτυπος πρεσβευτής του ελληνισμού. Αλλά έχει και αντίληψη της πραγματικότητας. «Όχι, λέει, οι Απόδημοι Έλληνες Καλλιτέχνες δεν απαρτίζουν «κοινότητα» δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, δεν αλληλοϋποστηρίζονται»…
Με το ένα πόδι στην Ιταλία και το άλλο στην Ελλάδα, ταξιδευτής, με εφόδιο τα μολύβια του, τον χρωστήρα του και τα καβαλέτα του, γυρίζει τον κόσμο με την γνώση ότι στόχος του είναι η επιστροφή στην Ιθάκη. «όταν είμαι έξω μου λείπει η Ελλάδα και όταν είμαι στην Ελλάδα μου λείπει η Ιταλία». Η αθεράπευτη «αρρώστια» των ξενιτεμένων… Νόστος λέγεται με τα λόγια. Στο χαρτί, πως αποτυπώνεται με το χρώμα; Κοιτάμε έναν πίνακά του ‘Tra fantasy e verita’, έργο του απο την Έκθεση Ελλήνων και Ιταλων καλλιτεχνων που εγινε στη Ρωμη  »Una faccia una Razza». “fouto di noi”(όχι για μας) γράφει κάπου ανάμεσα στα χιλιοδιαφορετικά σχήματα και πράγματι χαμένοι μέσα στην πανδαισία των χρωμάτων διακρίνουμε ή νομίζουμε πως διακρίνουμε την Ιθάκη του καθενός μας…
«Ο Θεόδωρος Κύρκος, μεταφέρει στο ταξίδι του τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς μιας άλλης Ελλάδας, της Ελλάδας που θα αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες, με αξιοπρέπεια, που θα ορθώσει και πάλι το πολιτιστικό της ανάστημά! Δίνει τη δική του μάχη. Τη μάχη που προσπαθεί να κερδίσει το αύριο παραμερίζοντας το σήμερα» καταλήγη η Κατερίνα Γιαννάκη, που ήταν διοργανώτρια της Έκθεσης.

Print Friendly